Grupa św. o. Pio
Opiekun: ks. Marian Szewczyk
Spotkania: II i ostatni wtorek miesiąca - po Mszy św. o godz. 18:00
Grupa ModlitwyŚw. Ojca Pio
Grupy Modlitwy powstały w 1947 roku z inicjatywy Ojca Pio. Były odpowiedzią na liczne apele papieża Piusa XII, który prosił o modlitwę w intencji Kościoła i ludzkości.
Działają obecnie w 34 krajach świata. Ogółem skupiają około pół miliona osób.
Członkowie Grup Modlitwy są wezwani do zdecydowanego życia wiarą i dawania należytego świadectwa życia chrześcijańskiego.
Pragną kierować się ogólnymi zasadami franciszkańskiej duchowości Św. Ojca Pio.
Są to:
- - pełne i bezwarunkowe przyjęcie nauki Kościoła;
- - posłuszeństwo papieżowi i biskupom, kapłanom;
- - modlitwa z Kościołem, za Kościół i w Kościele, z czynnym uczestnictwem w życiu liturgicznym i sakramentalnym;
- - wynagradzanie poprzez udział w cierpieniach Chrystusa według nauki Świętego Pawła;
- - czynna miłość, niosąca ulgę cierpiącym i potrzebującym, jako praktyczne urzeczywistnienie miłości do Boga.
Grupa przy parafii powstała we wrześniu 2018r.
Grupa spotyka się w drugi i ostatni wtorek miesiąca na Mszy św. o godz. 18.00, a następnie w kaplicy Domu Księży Emerytów odbywa się spotkanie formacyjne.
Opiekunem duchowym grupy jest Ksiądz Prałat Marian Szewczyk,
Animator Grupy- Krystyna Wielgat,
Wiceanimator- Jarosław Zyskowski,
Sekretarz- Agnieszka Zyskowska.
Św. Ojciec Pio – człowiek modlitwy i cierpienia
Francesco Forgione urodził się 25 maja 1887 r. w Pietrelcinie w południowych Włoszech. W rodzinie i w miejscowej parafii Franciszek otrzymał wychowanie nadzwyczaj religijne. Mając dziesięć lat, wyraził życzenie wstąpienia do zakonu.
6 stycznia 1903 roku rozpoczął nowicjat u kapucynów w Morcone. Przybrał wtedy imię brata Pio. Sześcioletnie studia odbył w różnych klasztorach. W tym czasie wielokrotnie powracał do domu rodzinnego ze względu na zły stan zdrowia.
27 stycznia 1907 roku złożył wieczyste śluby zakonne. W roku 1910 otrzymał święcenia kapłańskie w katedrze Benevento.
W 1916 r. został skierowany do klasztoru w San Giovanni Rotondo. Tam we wrześniu 1918 r. pojawiły się stygmaty- nie zabliźniające się rany w tych samych miejscach, gdzie miał je ukrzyżowany Jezus.
Ojciec Pio pragnął tylko chwały Bożej i dobra dusz. Traktował wszystkich z poczuciem sprawiedliwości, lojalności i z wielkim szacunkiem. Jaśniała w Nim cnota męstwa. Bardzo wcześnie zrozumiał, że będzie szedł drogą krzyża i podjął ją natychmiast odważnie i z miłością.
Ojciec Pio poddawany był badaniom, coraz to nowszym. W roku 1931, w związku z olbrzymim zamieszaniem związanym ze stygmatami oraz posądzeniem o fałszerstwo, Stolica Apostolska zabroniła Ojcu Pio wykonywania posługi kapłańskiej. Po dwóch latach zakaz cofnięto i Ojciec Pio powrócił do Służby Bożej.
Doświadczał przez wiele lat cierpień duchowych, a bóle swych ran znosił z zadziwiającą pogodą. Przyjmował w milczeniu liczne uwagi przełożonych, a zawsze milczał w obliczu oszczerstw. Kiedy miał być poddany badaniom i restrykcjom w swej duszpasterskiej posłudze, przyjął to wszystko z głęboką pokorą i poddaniem. Wobec niesprawiedliwych oskarżeń i pomówień zawsze milczał, ufnie oddając się osądowi Boga, swych bezpośrednich przełożonych i własnego sumienia.
W 1947 roku powstają utworzone przez Niego pierwsze Grupy Modlitwy modlące się w intencjach Kościoła.
W 1956 roku Ojciec Pio otworzył założony przez siebie szpital nazwany Domem Ulgi w Cierpieniu.
Zmarł w dniu 23 września 1968 roku. 2 maja 1999 roku Ojciec Święty Jan Paweł II ogłosił go błogosławionym. Kanonizacja Ojca Pio miała miejsce 16 czerwca 2002 roku (Wspomnienie liturgiczne 23 września).
Myśli Św. Ojca Pio
Nie trać nadziei, gdyż Jezus jest z tobą. Jeżeli będziesz otwarty na jego działanie, to z pewnością Go spotkasz.
Otwórz przed Bogiem swoje serce, pozostawiając Mu swobodę działania, gdyż żaden inny ojciec nie potrafi kochać tak jak On.
Gdy Bóg poddaje nas próbie krzyża i cierpienia, w głębi duszy daje promyk światła, który pomaga zobaczyć Jego bezgraniczną dobroć i zachować ufność.
Gdy z łagodnością poddasz się Bożemu działaniu, to nie zabraknie ci Jego łaski.
Kto nie rozmyśla, podobny jest do człowieka, który nigdy nie przegląda się w lustrze.
Nigdy nie trać odwagi. Pan zawsze jest z tobą, gotowy do wysłuchania nawet najskrytszych pragnień.
Pozwól, aby Duch Święty działał w tobie. On jest mądry, słodki i dyskretny.
Tylko Bóg jest łaską, najwspanialszym słońcem. Wszystko inne nie ma żadnego znaczenia.
Nigdy nie rozpoczynaj pracy, nie pomyślawszy wpierw o Bogu.
Pan cię prowadzi i kieruje twoimi krokami, chroniąc przed upadkiem.
Gorąca i szczera modlitwa przenika niebo i ma za sobą Bożą obietnicę.
W najmniej spodziewanym momencie Bóg sprawi, że w ciemnościach zaświeci światło.
Nie lękaj się i pozwól, aby pragnienie niosło cię ku Jezusowi, a Jego miłość prowadziła.
Modlitwa przez wstawiennictwo Św. Ojca Pio
Święty Ojcze Pio,
naznaczony świętymi znakami męki naszego Zbawiciela,
Ciebie wybrał Bóg,
abyś w naszych czasach na nowo ukazał potęgę
i cuda Bożej miłości.
Bądź w niebie naszym patronem,
a gdy wzywamy Twojego potężnego
wstawiennictwa u tronu Bożego Miłosierdzia,
uproś nam przebaczenie grzechów,
łaskę zjednoczenia z Jezusem Chrystusem w Eucharystii
i radość trwania w Kościele świętym.
Broń nas przed złym duchem,
kieruj nasze kroki na drogę pokoju
i naucz nas żyć w prawdzie i wolności dzieci Bożych.
Amen
Dary i charyzmaty Św. Ojca Pio
Obdarzony ranami Chrystusa
W 1918 roku Św. Ojciec Pio otrzymał stygmaty- rany na ciele, które odtwarzają rany cierpiącego podczas ukrzyżowania Chrystusa.
Św. Ojciec Pio miał rany na rękach i na nogach, a także w boku, z których nie przestawała sączyć się krew. Na prawym ramieniu też miał ranę, u Chrystusa spowodowaną ciężarem krzyża.
Stygmaty, które otrzymał były parokrotnie badane. Nauka nie była w stanie wyjaśnić ich pochodzenia i istnienia. Przez 50 lat nieustannie krwawiły i nie goiły się. Nie powodowały one stanów zapalnych ani martwicy.
W chwili śmierci świętego stygmaty zupełnie znikły, nie pozostawiając nawet najmniejszej blizny.
Msza święta– żywa obecność Boga
Msza święta była w centrum życia Św. Ojca Pio. Mówił: „Świat mógłby istnieć bez słońca, lecz nie mógłby istnieć bez Mszy świętej”.
Kiedy odprawiał Mszę świętą, przeżywał cierpienie, mękę i śmierć Jezusa Chrystusa.
Uczył, że Ofiara Mszy bardziej polega na czynieniu aktów skruchy, wiary i miłości niż na intelektualnych refleksjach i rozważaniach.
Często ubolewał nad tym, że ludzie nie doceniają Mszy świętej, lekceważą ją, a przecież jest to tajemnica, która łączy każdego z nas z Jezusem. Jest ofiarą Miłości, która wymaga kontemplacji i otwartości serca na łaskę i dary, jakie płyną z uczestnictwa w niej.
Apostoł konfesjonału
Święty Ojciec Pio poświęcił się służbie bliźniemu w konfesjonale. Mówił: „Spowiedź to kąpiel dla duszy” oraz „Nawet czysty i niewykorzystywany pokój gromadzi kurz”.
Dzięki natchnieniu Ducha Świętego Ojciec Pio posiadał zdolność spoglądania do wnętrza człowieka. Często przypominał penitentom grzechy, których nie wyznali.
Był jak ojciec - surowy i wymagający, a jednocześnie pełen miłości.
Dar modlitwy wstawienniczej i ustawicznej
Modlitwy Św. Ojca Pio były szczególnie skuteczne. Do dziś ludzie modlący się za Jego wstawiennictwem doświadczają wielu łask.
Dar jasnowidzenia
Dzięki natchnieniu Ducha Św. Ojciec Pio posiadał zdolność spoglądania do wnętrza człowieka. Ten dar szczególnie objawiał się podczas spowiedzi. Często przypominał penitentom grzechy, których nie wyznali.
Bilokacja
Istnieją dowody na to, że odkąd Św. Ojciec Pio zamieszkał w klasztorze San Giovanni Rotondo, praktycznie nigdy go nie opuścił, a jednak był widziany w innych miejscach.
Cudowna woń
Zapach świętości to kolejny dar, którego Bóg udzielił Św. Ojcu Pio. Ludzie, którzy znajdowali się w pobliżu Św. Ojca Pio wyraźnie odczuwali charakterystyczny dla niego aromat (zapach fiołków). Wydobywał się on z jego ciała, ubrań lub przedmiotów, które dotknął. Czasem był wyczuwalny w miejscach przez które jedynie przeszedł.
Dar języków
Bóg obdarzył Św. Ojca Pio nadzwyczajnym darem rozumienia nieznanych języków oraz do posługiwania się nimi w mowie i piśmie, bez wcześniejszego ich studiowania.
