Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 04, czerwiec 2017 03:47

Odsłony: 731

SŁOWO OD PROBOSZCZA

Niedziela Zesłania Ducha Świętego 04.06.2017 r.

Refleksje na zbliżające się powoli boże ciało...

Kiedy uczestniczymy w procesji Bożego Ciała, pewnie niektórym z nas przypomina się obrazek z dzieciństwa. Urzekające jest sypanie przez dziewczynki kwiatów "pod stopy Boga", baldachim nad Panem Jezusem, "żeby deszcz na niego nie padał i ptaki nie zabrudziły", śpiew z trzeszczących głośników niesionych w plecaku przez najwyższego ministranta. I ten zapach – kadzidło i wiosna splecione razem w tak niezwykłej woni, że nie można jej porównać z niczym innym. To może skoro my Pana Jezusa w sercu niesiemy, to chyba trzeba też sobie czasem kwiatów nasypać pod stopy. Kwiatów dobrych uczynków....? Niezwykle doniosła i ważna jest procesja Bożego Ciała. Nasze świadectwo wiary, czci i przywiązania do Jezusa, a także uświadomienie na nowo, że On nie chce być zamknięty w kościele, że pragnie wychodzić do nas, że nam błogosławi w naszej codzienności. Kiedyś przeczytałem gdzieś pewną historię... Ktoś przyprowadził do katolickiego kościoła osobę innego wyznania. Uczestniczyła ona we mszy stojąc i obserwując wiernych. Po mszy powiedziała: "Podczas podniesienia, kiedy ludzie adorowali Przeistoczonego na klęczkach, na siedząco, na stojąco, pomyślałam: jeśli naprawdę uwierzyłabym, że tam w tym opłatku jest prawdziwy Bóg, nie wstałabym nigdy z kolan. A oni, zebrani tutaj – czy oni wierzą? Tak niedbale wykonują gesty adoracji, wychodzą z kościoła przed Komunią albo zaraz po niej…" Właściwie wstyd mi zawsze, kiedy przypomnę sobie ile razy my, wierzący w Chrystusa, przyjmujący Boże Ciało, gorszymy innych. Obym ja nigdy więcej "nie wstał z klęczek", obym potrafił trwać w takiej postawie nieustannie. W końcu – wierzę…

Ks. Wojciech Jabłoński

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 28, maj 2017 09:17

Odsłony: 745

SŁOWO OD PROBOSZCZA

VII Niedziela Wielkanocy 28.05.2017 r.

św. Jan Paweł II do dzieci...

Zwracając się w Zakopanem do dzieci pierwszokomunijnych, św. Jan Paweł II powiedział: "Pan Jezus na tym świecie miał niewiele rzeczy, które mógłby ofiarować apostołom. Jednak dał im coś największego - dał im samego siebie. Odtąd, przyjmując ten najświętszy pokarm, mogli być stale z Panem Jezusem. On sam mieszkał w ich sercach i napełniał je świętością. Oto, co znaczy, że Pan Jezus przychodzi do waszych serc. Pan Jezus was kocha. (...) On jest w was, Jego miłość was napełnia i sprawia, że stajecie się coraz bardziej do Niego podobne, coraz bardziej święte. 
Jest to, moje dzieci, wielka łaska, ale też wielkie zadanie. Aby Pan Jezus mógł w nas zamieszkać, musimy starać się, by nasze serce było zawsze dla Niego otwarte. Wasze zadanie jest więc następujące: zawsze kochać Pana Jezusa, mieć dobre i czyste serce i jak najczęściej zapraszać, aby On przez Komunię św. w was zamieszkał. Nigdy nie czyńcie tego, co jest złe. To czasem może być trudne. Pamiętajcie jednak, że Pan Jezus was kocha i pragnie, abyście i wy kochały Go ze wszystkich sił" (7 czerwca 1997).

Życząc, aby to wezwanie do miłości wypełniało się w życiu każdego dziecka, które w tym roku po raz pierwszy przyjęło Pana Jezusa, a także każdego dziecka naszej parafii, zwracam się z gorącą prośbą do rodziców, starszego rodzeństwa, dziadków i wszystkich dorosłych, byśmy im w tym pomagali dobrym przykładem, upomnieniem kierowanym z miłością, modlitwą. A wtedy i one nam się odwdzięczą. Nasz Papież tak mówił "Drodzy chłopcy i dziewczęta, wy jesteście nadzieją ludzkości. Niech miłość Chrystusa rozszerzy się dzięki wam na wasze otoczenie, na wasze rodziny i na cały świat" (Watykan, 2 I 2000r.)

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 25, maj 2017 15:19

Odsłony: 768

SŁOWO OD PROBOSZCZA

VI Niedziela Wielkanocy 21.05.2017 r.

Dzień matki - zamyślenie

Matka - pierwsza osoba, którą spotykamy na drodze naszego życia. Od samego początku zatroskana o nasze istnienie, o naszą przyszłość. Zawsze razem - Matka i dziecko. Ona - pełna niepokoju i lęku, pełna ciepła i serdecznych gestów, oddana bez reszty swemu wielkiemu skarbowi, dając mu swoją miłość, czas, siłę i serce. Musi dzieckiem kierować tak, by dla nikogo nie było przyczyną łez. Matka musi mieć uczucia serdeczne, stawać się aniołem dobroci i odznaczać się cnotami, by dziecku dać przykład, jak ma iść przez życie. Uczucie matki do dziecka powinno być regulowane pewnymi zasadami: stąd - dotąd. Niech dziecko wie, co wolno, a czego nie wolno. Wychowanie musi iść w parze z pewnym hartowaniem osobowości. Dziecko musi oswoić się z tym, że nie wszystko w życiu jest dostępne. Mówi się często, że obecne młode pokolenie jest źle wychowane, nieczułe, nie ma szacunku dla rodziców. Chyba jedną z przyczyn takiego stanu jest zmiana stylu życia, przeobrażenia w rodzinie, inne traktowanie dzieci przez rodziców odnośnie do wymagań, a nawet bezwzględności, jak to było dawniej. Dzisiaj stosunki między rodzicami a dziećmi układają się coraz częściej na płaszczyźnie kontaktów przyjacielskich. Istnieje ogromna swoboda w tych relacjach, kiedyś nie do pomyślenia. 
Zadanie matki to ciągła ofiara ze swojego czasu i odpoczynku, ofiara z wielu przyjemności życia, by być najbliżej swych pociech i czuwać nad nimi. I tak biegną lata, dzieci dorastają, a matka drepce za nimi cicha, o wiecznie zatroskanych oczach, które życie okradło nieraz z uśmiechów. Często uśmiechami obdarzamy przyjaciół, znajomych, a dla matki zostaje uśmiech jakiś wymuszony. Nieraz dzielimy swoje serce na drobne dla innych, a przed matką chowamy je głęboko. Zapominamy o jej prawie do naszego serca. Niech obchodzony corocznie 26 maja Dzień Matki będzie dla wielu dniem refleksji i zastanowienia się, jacy jesteśmy na co dzień dla swoich, kochających nas matek. 
Wszystkim Matkom, tym młodym i tym starszym, życzymy, by miały w sobie dość siły i obfitość serca dla swych dzieci, by siłę tę czerpały z serca Bogurodzicy Maryi i do Niej się uciekały w trudnych chwilach, gdy burza zacznie zagrażać domowemu ognisku.

Ks. Wojciech Jabłoński

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 13, maj 2017 09:41

Odsłony: 804

SŁOWO OD PROBOSZCZA

V Niedziela Wielkanocy 14.05.2017 r.

I Komunia święta

20 maja (w sobotę), będziemy obchodzili w naszej parafii Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej. Pewną zmianą od nie dawna jest to, iż świętować będą dzieci 3 klas, ich rodzice i rodziny. Uroczystość Pierwszej Komunii Świętej w obecnym kształcie jest wielkim wydarzeniem, szczególnie dla rodziców. Po Mszy św. w kościele, uroczystszej niż każda, następuje przyjęcie, często poza domem, w wynajętym lokalu, długo przed wyznaczonym terminem uroczystości liturgicznej. Widzimy też jak ogromnie ważne miejsce zajęły prezenty ofiarowane dzieciom z okazji tego święta. Siłą rzeczy w pamięci na pierwsze miejsce mogą zejść sprawy drugorzędne. Widać to szczególnie w czasie rozmów dzieci, które przemieniają się w licytację prezentowych osiągnięć.

Dlatego cieszyć się można, że dzieci przystępują do Pierwszej Komunii Św. w 3 klasie. Są dojrzalsze, rozumniejsze, bliżej im do pojmowania istoty grzechu z którego muszą się wyzwolić przez sakrament pokuty. Może nie są świadome wielkiego obdarowania jakim jest Komunia św. ( bo któż tak naprawdę jest ), ale wiedzą, że spotykają się z Panem Jezusem, który przychodzi i każdego chrześcijanina w taki sposób wzmacnia.

Wszyscy razem, my księża, katecheci i rodzice musimy stworzyć wokół tego wydarzenia taki klimat, by po latach choć ktoś z tych dzieciaków odpowiedział na pytanie; „jaki był  najważniejszy dzień w twoim życiu?”, „ ten w którym pierwszy raz przystąpiłem do Komunii św.”. Swoją drogą, ciekawe jaka byłaby nasza odpowiedź na takie proste pytanie???

Ks. Wojciech Jabłoński