Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 09, kwiecień 2017 03:30

Odsłony: 740

SŁOWO OD PROBOSZCZA

Niedziela Palmowa Męki Pańskiej 09.04.2017 r.

Triduum paschalne

Święta Wielkanocne nie są tak rodzinne i ciepłe jak Boże Narodzenie, jednak dla chrześcijan mają większe znaczenie. Apostoł Paweł w 1 Liście do Koryntian (15,17) stwierdza jednoznacznie: jeżeli Chrystus nie zmartwychwstał, daremna jest wasza wiara. Zmartwychwstanie Jezusa to centralne święto w roku liturgicznym. Poprzedza je uroczyste Triduum Paschalne.

Łacińskie słowo triduum oznacza dokładnie "trzy dni". Możemy więc rozumieć triduum również jako trzy fazy odkupienia: ostatnia wieczerza, śmierć Chrystusa na krzyżu oraz złożenie w grobie i cud zmartwychwstania. W te dni poprzedzające Wielkanoc wierni na całym świecie w skupieniu i modlitwie przygotowują się na śmierć Jezusa Chrystusa, a następnie cud Zmartwychwstania Pańskiego. 
Katolicy do Wielkanocy przygotowują się uczęszczając m.in. do spowiedzi. Obchody rozpoczynają się wieczorną mszą świętą Wieczerzy Pańskiej, celebrowaną w Wielki Czwartek, a kończą - nabożeństwem nieszporów w Niedzielę Wielkanocną. W Wielki Czwartek upamiętnia się Ostatnią Wieczerzę Chrystusa i jego uczniów. Tuż po wieczerzy Pańskiej Najświętszy Sakrament jest przenoszony do tzw. kaplicy przechowania (ciemnicy), gdzie odbywa się adoracja. Na pamiątkę modlitwy Jezusa w ogrodzie oliwnym, a następnie jego pojmania i uwięzienia. W czasie czuwania wierni rozmyślają nad ostatnimi chwilami Jezusa przed męką i śmiercią na krzyżu. Wielki Piątek to dzień śmierci Chrystusa. Tego dnia nie odprawia się mszy świętej. W kościołach odprawiona zostanie tylko liturgia Męki Pańskiej. W jej trakcie adorowane jest drzewo krzyża, które staje się znakiem zbawienia. Po zakończeniu liturgii następuje wystawienie Najświętszego Sakramentu i przeniesienie go do symbolicznego Grobu Pańskiego. Mszy świętej nie ma także w Wielką Sobotę. Tego dnia wierni święcą pokarmy i odwiedzają Groby Pańskie. Wieczorem gromadzą się na liturgii Wigilii Paschalnej, która zalicza się już do niedzieli Zmartwychwstania Pańskiego. W trakcie nabożeństwa święcony jest ogień i woda. Wierni odnawiają przyrzeczenia chrzcielne. Zabrzmi też radosne Alleluja.

Przed nami najważniejsze dni w roku liturgicznym. Zaplanujmy dobrze ten czas, by przez wspólną modlitwę odnowić nasze serca żywą wiarą i nadzieją.

Każdy kto prawdziwie kocha Pana Jezusa trwa z Nim w jedności w wydarzeniach naszego odkupienia.

ZAPRASZAMY.

Ks. Wojciech Jabłoński

Szczegóły

Opublikowano: sobota, 01, kwiecień 2017 11:45

Odsłony: 693

SŁOWO OD PROBOSZCZA

V Niedziela Wielkiego Postu 02.04.2017 r.

Zasłanianie Krzyży w Wielkim Poście

Wielki Post to czas, w którym Kościół szczególną uwagę zwraca na krzyż i dzieło zbawienia, jakiego na nim dokonał Jezus Chrystus. Krzyże z postacią Chrystusa znane są od średniowiecza. Na początku Ukrzyżowanego pokazywano jednak inaczej niż obecnie. Jezus odziany był w szaty królewskie lub kapłańskie, posiadał koronę nie cierniową, ale królewską, i nie miał znamion śmierci i cierpień fizycznych. W Wielkim Poście konieczne było zasłanianie takiego wizerunku (Chrystusa triumfującego), aby ułatwić wiernym skupienie na męce Zbawiciela. Do dzisiaj, mimo, iż Kościół zna figurę Chrystusa umęczonego, zachował się zwyczaj zasłaniania krzyży i obrazów.  Zwyczaj zasłaniania krzyża w Kościele w Wielkim Poście jest ściśle związany ze średniowiecznym zwyczajem zasłaniania ołtarza. Począwszy od XI wieku, wraz z rozpoczęciem okresu Wielkiego Postu, w kościołach zasłaniano ołtarze tzw. suknem postnym. Było to nawiązanie do wieków wcześniejszych, kiedy to nie pozwalano patrzeć na ołtarz i być blisko niego publicznym grzesznikom. Na początku Wielkiego Postu wszyscy uznawali prawdę o swojej grzeszności i podejmowali wysiłki pokutne, prowadzące do nawrócenia. Zasłonięte ołtarze, symbolizujące Chrystusa miały o tym ciągle przypominać i jednocześnie stanowiły post dla oczu. Można tu dopatrywać się pewnego rodzaju wykluczenia wiernych z wizualnego uczestnictwa we Mszy św. Zasłona zmuszała wiernych do przeżywania Mszy św. w atmosferze tajemniczości i ukrycia.

Czas biegnie bardzo szybko... Zasłonięte krzyże przypominają nam o tym, że Wielki Post wchodzi w decydujący moment. Przez rekolekcje przygotowujemy się do dobrego przeżycia Wielkiego Tygodnia. Trzeba sobie ten czas dobrze zaplanować, aby włączyć się we wspólną modlitwę i jak najwięcej skorzystać duchowo. Oby każdy z nas w obliczu nadchodzących Świąt Paschalnych mógł w sercu szczerze powiedzieć Panu Jezusowi, że okresu Wielkiego Postu nie zmarnował.

Ks. Wojciech Jabłoński

Szczegóły

Opublikowano: wtorek, 28, marzec 2017 15:13

Odsłony: 761

SŁOWO OD PROBOSZCZA

IV Niedziela Wielkiego Postu 26.03.2017 r.

Po co rekolekcje...?

Wielki post to czas, w którym w naszych parafiach przeżywamy rekolekcje. Przychodzi Wielki Post i w kościele słyszymy stare jak świat ogłoszenie: „w takich, a takich dniach, w naszej parafii odbędą się rekolekcje wielkopostne”. Reagujemy dość spokojnie, wiedząc, że rekolekcje w Wielkim Poście to coś normalnego. Problem jednak polega na tym, czy wziąć w nich udział. Niektórzy uważają, że rekolekcje to zwykła praktyka wielkopostna, na którą zwołuje się ludzi po to, by im przemówić do rozumu. Inni znów widzą w nich, ciągnące się w nieskończoność nauki, w których powtarza się w kółko to samo. Są wreszcie i tacy, którzy nie dadzą się nabrać na groźbę piekła, czy wiecznego potępienia, którymi zwykło się straszyć uczestników rekolekcji. Myślę również, że niektórzy ludzie swój udział w rekolekcjach uzależniają także od własnego nastroju, sytuacji życiowej, poziomu religijności, jaki reprezentują oraz z tzw.: „potrzeby serca”. Wielu z nas jednak zanim podejmie decyzję pójścia do kościoła na rekolekcje wielkopostne, powinno zadać sobie pytanie: „Po co one właściwie są?”.

Rekolekcje w naszej parafii odbędą się w dniach 6 - 8 kwietnia. Wygłosi je ojciec Marek Kowalski , paulin, który obecnie pracuje duszpastersko na Ukrainie.

Proszę o modlitwę w intencji owoców rekolekcji dla nas wszystkich.

Ks. Wojciech Jabłoński

Szczegóły

Opublikowano: niedziela, 19, marzec 2017 11:16

Odsłony: 761

SŁOWO OD PROBOSZCZA

III Niedziela Wielkiego Postu 19.03.2017 r.

Jubileusz 25- lecia utworzenia diecezji ełckiej

„Idźcie i głoście!” To misyjne polecenie towarzyszy nam w trwającym roku duszpasterskiej pracy. Przywołane słowa Chrystusa Zmartwychwstałego stały się ćwierć wieku temu jednym z kluczowych argumentów przemawiających za przystąpieniem do reformy struktur administracyjnych Kościoła w Polsce.

U progu 1992 roku papież Jan Paweł II napisał do polskich biskupów: „Przeobrażenia te pozostają w organicznym związku z Chrystusowym poleceniem skierowanym do Apostołów po zmartwychwstaniu: »Idźcie więc i nauczajcie wszystkie narody, udzielając im chrztu w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego«. Słowa wypowiedziane w chwili, kiedy Chrystus odchodził do Ojca po wypełnieniu swej ziemskiej misji, nabrały pełnej mocy w dniu Pięćdziesiątnicy za sprawą Ducha Świętego. Od Niego przyjęli Apostołowie światło i męstwo przepowiadania Ewangelii. W dniu Pięćdziesiątnicy objawił się w Jerozolimie Kościół posłany do wszystkich narodów, przemawiający różnymi językami; Kościół powszechny, jeden w wielości osób i wspólnot, które odtąd będą go tworzyły w miarę, jak Dobra Nowina zbawienia będzie docierać do nowych ludzi i nowych ludów”.

Trzy lata po upadku systemu totalitarnego – z inspiracji Ojca Świętego – Kościół w Polsce podjął dzieło reorganizacji własnych struktur administracyjnych. U podstaw tego projektu, oprócz przywołanego argumentu ewangelicznego, leżały przede wszystkim wskazania Soboru Watykańskiego II, a wśród nich założenie, że każdemu biskupowi w diecezji należy stworzyć właściwe warunki do owocnego wypełniania pasterskich obowiązków dla zbawienia ludu Bożego.

Po zmianach społeczno-ustrojowych należało zwiększyć liczbę metropolii, aby lepiej odpowiedzieć na potrzeby duszpasterskie wiernych i skuteczniej koordynować inicjatywy pastoralne. Widziano także konieczność ustanowienia nowych diecezji w zależności od zaludnienia poszczególnych regionów. Decyzję tę motywowano też pragnieniem lepszej organizacji sieci parafialnej, katechizacji, życia sakramentalnego, nauczania religii w szkołach i działalności charytatywno-opiekuńczej. Wskazywano na wzmocnienie roli seminariów diecezjalnych, życia konsekrowanego i katolickich mediów. Ponadto nowe struktury miały służyć budzeniu wiary, nadziei i miłości w sercach wiernych oraz być skutecznym narzędziem nowej ewangelizacji i religijno-moralnego odrodzenia narodu na progu trzeciego tysiąclecia.

Wymienione racje duszpasterskie papież Jan Paweł II potwierdził i zawarł w bulli ogłoszonej 25 marca 1992 r.: Totus Tuus Poloniae populus (z łac. Cały Twój lud w Polsce). Na mocy tego dokumentu Ojciec Święty powołał 8 nowych metropolii i 13 nowych diecezji. Wśród nich naszą Diecezję Ełcką.

Jubileusz to doskonała okazja do refleksji. Mamy za co Bogu dziękować. Wiele inicjatyw duszpasterskich, podejmowanych wysiłków i starań naszych Biskupów, kapłanów, osób życia konsekrowanego i świeckich - przyniosło dobre owoce. Ciągle stają przed nami nowe wyzwania. Módlmy się o Bożą opiekę i błogosławieństwo dla całej naszej Diecezji.