Sakrament bierzmowania w życiu człowieka wierzącego cz.4

Przygotowanie do bierzmowania

 Zadania kandydatów

W okresie przygotowania do sakramentu bierzmowania kandydaci powinni przykładnie uczestniczyć w życiu religijnym wspólnoty parafialnej, które wyraża się przede wszystkim udziałem w niedzielnej i świątecznej Eucharystii, regularnym przystępowaniem do sakramentu pokuty i pojednania, a także udziałem w nabożeństwach wynikających z rytmu wyznaczonego przez rok liturgiczny (nabożeństwa różańcowe w październiku, msze św. roratnie w Adwencie, Droga Krzyżowa i Gorzkie Żale w Wielkim Poście, a także nabożeństwa majowe i czerwcowe, nabożeństwa Słowa Bożego, misje i rekolekcje parafialne). O ile uczestnictwo w niedzielnych i świątecznych mszach św. jest zwykłą powinnością i przywilejem każdego chrześcijanina, to częstotliwość udziału w innych praktykach religijnych jest ustalana w parafii zamieszkania kandydata. Czymś oczywistym pozostaje codzienna modlitwa i lektura Pisma Świętego.

Kandydaci do bierzmowania winni mieć świadomość, że sprawdzianem ich dojrzałości w wierze jest udział w życiu sakramentalnym lokalnej wspólnoty Kościoła, przez co stają się jednocześnie prawdziwymi świadkami Jezusa. Nie chodzi o to, by zmuszać kogokolwiek do uczestnictwa w praktykach religijnych, jednak wydaje się to sprawą tak naturalną, że znaczne zaniedbania w tej dziedzinie uniemożliwiają podjęcie przez Kościół pozytywnej decyzji o udzieleniu kandydatowi sakramentu bierzmowania albo w znacznym stopniu ją utrudniają.

Wskazania szczegółowe

Świadkiem bierzmowania powinna być osoba, która już przyjęła ten sakrament, ponieważ bierze ona pewną odpowiedzialność za bierzmowanego. Zobowiązuje się  pomagać mu w dotrzymywaniu obietnic wynikających z tego sakramentu. Taka osoba winna więc najpierw sama realizować Jezusowy „przepis na życie”, dawać dobre świadectwo życia wiarą. Wtedy może stanąć przy młodym człowieku jako świadek bierzmowania, ponieważ też kiedyś w tym sakramencie świadomie i dobrowolnie wybrała Chrystusa. Jeśli to możliwe, dobrze, gdy świadkiem bierzmowania jest chrzestny, bo jasno widać wtedy pewną ciągłość drogi wiary (od chrztu do następnych sakramentów; od dziecka do dojrzałego chrześcijanina).

Kandydat do bierzmowania może zachować imię chrzcielne (jeśli to imię świętego patrona), może też wybrać imię świętego, który będzie dla niego wzorem dojrzałego życia chrześcijańskiego. Kryterium wyboru imienia nie powinno być związane z atrakcyjnością imienia, ale pięknem życia tego, którego wybiera się za patrona. Przystępujący do sakramentu bierzmowania przyjmując wybrane imię, powinni zapoznać się z życiorysem danego patrona, uświadamiając sobie przymioty, które chcieliby naśladować w swoim życiu.