Szczegóły

Opublikowano: sobota, 10, luty 2018 11:09

ks. Przemysław Pastewski

Odsłony: 496

Znamię ciemnej grudki czyli Popielec

Od ciemnej grudki prochu, którą smolisz ręce,

Z namaszczeniem rzuconej w Popielcową Środę –

Cichutka radość wzbiera.

O, rzuć prochu więcej,

Na warkocz, na czuprynę, w książeczki, na brodę...

Bo przecież od tej grudki - wiosna w drzwiach kościoła.

Będzie więcej spowiedzi i dobrych przyrzeczeń –

Wiele rzeczy skradzionych powróci w czas krótki –

 A wszystko się rozpocznie po prostu od Środy,

I właśnie od popiołu... od smolącej grudki.

 (ks. Jan Twardowski)

Niebawem ucichną głośne rytmy muzyki karnawałowej, opustoszeją sale dyskotekowe, za nami tłusty czwartek - pączki i faworki. Przed nami wyjątkowy dzień w liturgii Kościoła. W świątyniach nastrój powagi, organy zagrają tylko dla podtrzymania pokutnych pieśni, ołtarze bez kwiatów, kolor szat liturgicznych fioletowy. Środa Popielcowa jest jednym z dwóch dni w roku, obok Wielkiego Piątku, kiedy obowiązuje wszystkich powstrzymanie się od potraw mięsnych od 14 -go roku życia wzwyż, a osoby od 18 -tego do 60 -tego roku życia, mają obowiązek zachować post ścisły, to znaczy: w ciągu dnia spożywamy dwa posiłki skromne, jeden do sytości. W Środę Popielcową i w Wielki Piątek, nie ma dla nikogo żadnej dyspensy ! Post ścisły na początku Wielkiego Postu, ma być wielkim akordem, mocnym uderzeniem w siebie samego, w swoje grzechy i słabości. Choć Środa Popielcowa nie jest uroczystością, ani świętem, a tylko normalnym dniem pracy, choć nie zobowiązuje nikogo do udziału we Mszy św., to gromadzi w kościołach tłumy ludzi, porównywalne do najważniejszych świąt chrześcijańskich. Przychodzimy  do Jezusa, aby oddać Mu nasze grzechy, aby pokornie prosić Go o miłosierdzie i przebaczenie, przyjmując w pokorze popiół na nasze głowy. Podczas sypania popiołem dzieci się uśmiechają, a dystyngowane panie denerwują się, że popiół zniszczy i zabrudzi im fryzurę. W Popielec rozpoczynamy czterdziestodniowy okres Wielkiego Postu. Kościół nawiązuje do 40 dni postu Pana Jezusa na pustyni, oraz do czterdziestoletniej wędrówki Izraelitów z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej. Liczba 40 powtarza się w Piśmie św. ponad 80 razy. Na polskiej ziemi także było wydarzenie, które trwało także 40 dni. Było to na przełomie listopada i grudnia w 1655 roku podczas tzw. potopu szwedzkiego. Wojska szwedzkie po dowództwem gen. Mulera 40 dni i 40 nocy walczyły o zdobycie Jasnej Góry w Częstochowie. Na szczęście Domu Matki Narodu Polskiego nie zdobyli! Post nigdy nie obejmował niedzieli, bowiem niedziela jest radosną pamiątką Zmartwychwstania Jezusa. Z tego powodu do 6 tygodni Wielkiego Postu, dodano brakujące 6 dni i ustalono początek Wielkiego Postu na Środę Popielcową. I tak to trwa od wieków po dzień dzisiejszy. W czterdziestu dniach Wielkiego Postu, Kościół głosi Ewangelię nawrócenia i przebaczenia, wzywa do postu, do uczynków pokutnych, do umartwień i wyrzeczeń, za grzechy własne, swoich rodzin i naszych bliźnich; wzywa szczególnie do żarliwej i wytrwałej modlitwy oraz do czynienia dzieł miłosierdzia. Kiedy przychodzi Środa Popielcowa, wielu zadaje sobie pytanie: co by tu dobrego postanowić i zaplanować na te 6 tygodni Wielkiego Postu ? Jest to bowiem czas intensywnego życia duchowego i religijnego, czas zerwania z grzechami i nawrócenia się do Boga, czas pokuty i walki z własnymi słabościami i mocami zła. Z pokorą i skruchą, przyjmujemy na nasze głowy podwójnie poświęcony popiół: - pierwszy raz - gałązki palmowe z Niedzieli Palmowej, po wysuszeniu zostały spalone, - drugi  raz - w Popielec . Obrzędowi posypania popiołem towarzyszą dwa zamienne zdania: - „Pamiętaj człowiecze, że ciało twe z prochu powstało i w proch się obróci” -„ Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Te dwa zdania stanowią istotę i sens Popielca i całego Wielkiego Postu. Środa Popielcowa jest jakby  bramą liturgiczną, która wprowadza w Wielki Post. Wielki Post, to czas, w którym człowiek wchodzi w siebie i rozmyśla o znikomości, przygodności, zniszczalności swojej ludzkiej, cielesnej istoty. W Wielki Post człowiek otwiera się na Chrystusa i Jego Ewangelię. Przez wielkopostne pobożne praktyki: modlitwę, post i dzieła miłosierdzia, a także przez przystąpienie do Sakramentu Pokuty i Eucharystii, przez udział w rekolekcjach,  oraz w nabożeństwach Wielkopostnych: w Drodze Krzyżowej, w Gorzkich Żalach, adoracji Krzyża  mamy zabalsamować, zakonserwować siebie, swoje ziemskie życie na całą wieczność.

Życzę nam wszystkim, owocnego przeżycia świętego czasu Wielkiego Postu.